Οδυσσέας Ελύτης: Ανοιχτά Χαρτιά …

Η γαλήνη που αποπνέει ένα φυσικό τοπίο και οι συνοδευτικοί ήχοι, όπως ο παφλασμός των κυμάτων της θάλασσας, έχει τόσο δύναμη, που μας χαρίζει ηρεμία… Και την έχουμε τόσο ανάγκη…

Ένα μεταφορικό καλοκαίρι με περίμενε, ολόιδιο,

αιώνιο, με τα τριξίματα του ξύλου, τις μυρωδιές των

άγριων χόρτων, τα σύκα του Αρχίλοχου και το

φεγγάρι της Σαπφώς. Ταξίδευα σα να περπατούσα σ'

ένα διάφανο βυθό - το σώμα μου έφεγγε καθώς το

διαπερνούσανε πράσινα και γαλάζια ρεύματα -

χάιδευα τις αμίλητες πέτρινες γυναικείες μορφές και

στους αντικατοπτρισμούς άκουγα, χιλιάδες, των

βλεμμάτων τα κελαηδίσματα - μια ατελεύτητη σειρά

πρόγονοι, αγριωποί, βασανισμένοι, περήφανοι,

κινούσαν τον κάθε μου μυώνα. Ω ναι, δεν είναι μικρό

πράγμα να 'χεις τους αιώνες με το μέρος σου, έλεγα

ολοένα και προχωρούσα.

Έστω κι αν είναι λίγες οι μέρες… ταξιδέψτε… στις ομορφιές της ελληνικής φύσης… για να πάρετε γαλήνη και ν’ αντιμετωπίσετε… τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε… Αν μπορείτε… Διαφορετικά… Ονειρευτείτε…

PREDICT